Υπολογίζεται ότι η ενδομητρίωση επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών και των κοριτσιών αναπαραγωγικής ηλικίας παγκοσμίως. Σε αυτό το άρθρο απαντάω σε όλες τις ερωτήσεις σου.

Σε αυτό το άρθρο θα μάθουμε:

• Τι είναι η ενδομητρίωση;

  • Ποια είναι τα στάδια ταξινόμησης της ενδομητρίωσης;

• Τι προκαλεί την ενδομητρίωση;

• Πως γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

• Ποια είναι τα πιο κοινά συμπτώματα;

  • Συνδέεται η ενδομητρίωση με την υπογονιμότητα;

• Τι προκαλεί την ενδομητρίωση;

• Μπορεί η ενδομητρίωση να θεραπευτεί;

• Τι μπορείς να κάνεις ολιστικά για την ενδομητρίωση;

• Πως σε καθοδηγώ μέσα από συνεδρίες;

• Πως μπορείς να υποστηρίξεις τον οργανισμό σου με ενδομητρίωσης

  • Πόσο σημαντικό είναι το περιβάλλον σου;

  • Ο ρόλος της διατροφής

  • Πρακτικές τρόπου ζωής

Τι είναι η ενδομητρίωση;

Η ενδομητρίωση είναι μια χρόνια πάθηση που επηρεάζει εκατομμύρια γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας παγκοσμίως. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία λειτουργικά ενεργού ενδομητρίου ιστού και αδένων εκτός της κοιλότητας της μήτρας. Είναι μια φλεγμονώδης νόσος κατά την οποία ιστός, παρόμοιος με τον ιστό που επενδύει τη μήτρα που λέγεται ενδομήτριο, αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα και σε άλλα σημεία του σώματος. Ο ιστός αυτός είναι πιο σύνηθες να αναπτυχθεί στην κοιλιακή κοιλότητα, όπως στο περιτόναιο, τις ωοθήκες και τις σάλπιγγες καθώς και στο λεπτό στρώμα στο εσωτερικό της κοιλιάς1. Αυτό που ερεθίζει την ανάπτυξη αυτού του ιστού φαίνεται να είναι οι ορμονικές αλλαγές, προκαλώντας την αποβολή και την αιμορραγία αυτού του ιστού. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η αποβολή οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή και σχηματισμό ουλώδους ιστού. Επιπλέον, τα κύτταρα του ενδομητρίου προκαλούν μη φυσιολογικές ανοσολογικές αποκρίσεις σε αυτόν τον ιστό, οδηγώντας σε περαιτέρω χρόνια φλεγμονή και ουλές.

Οι γυναίκες με αυτή την πάθηση μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα όπως χρόνιο πυελικό άλγος, δυσπαρευνία (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή), δυσμηνόρροια, δυσουρία και δυσχεσία. Επιπλέον, η υπογονιμότητα είναι συχνά συνδεδεμένη με την ενδομητρίωση2.

Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται στα προχωρημένα στάδια της πάθησης, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις βαθιάς διηθητικής ενδομητρίωσης.

Τι προκαλεί την ενδομητρίωση;

Η αιτία της ενδομητρίωσης παραμένει ασαφής, καθώς η έρευνα δείχνει ότι πολλοί διαφορετικοί παράγοντες συμβάλλουν στην ανάπτυξή της, γεγονός που την καθιστά πολύπλοκη και ενδεχομένως με πολλαπλές αιτίες. Οι πιο κοινές αιτίες παθογένεσης της ενδομητρίωσης αφορούν μια πολύπλοκη απορρυθμισμένη ορμονική σηματοδότηση και ένα ενισχυμένο προφλεγμονώδες μικροπεριβάλλον που έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει την έναρξη, τη διατήρηση και την εξέλιξη της νόσου3.

Η ενδομητρίωση θεωρείται νόσος του ανοσοποιητικού, που σημαίνει ότι ανοσολογικοί παράγοντες συνδέονται με την ανάπτυξη της ενδομητρίωσης.

Η ενδομητρίωση φαίνεται να βασίζεται και στη θεωρία της ανάδρομης έμμηνου ρύσεως4. Αυτή η θεωρία έχει υποστηριχθεί καλά από ζωικά μοντέλα ενδομητρίωσης. Ενδομήτριος ιστός κινείται στην πυελική κοιλότητα μέσω των σαλπίγγων κατά τη στιγμή της εμμήνου ρύσεως, προσκολλάται στα μεσοθηλιακά κύτταρα του περιτοναίου, πολλαπλασιάζεται και τελικά εισβάλλει στις πυελικές δομές. Η ενδομητρική παλινδρόμηση φαίνεται να ενισχύεται σε γυναίκες με ενδομητρίωση και πιθανώς να οφείλεται στη δράση των προσταγλανδινών που μπορεί να προκαλέσει αποδιοργανωμένη συστολή του μυομητρίου. Επιπλέον, η συχνότητα της ενδομήτριας παλινδρόμησης είναι πολύ υψηλότερη σε γυναίκες με συγγενείς ανωμαλίες που προκαλούν απόφραξη εκροής εμμήνου ρύσεως5.

Η πάθηση φαίνεται να προκύπτει από τον συνδυασμό περιβαλλοντικών6 και γενετικών παραγόντων. Η γενετική προδιάθεση σε γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό μητέρων ή αδελφών που έχουν ενδομητρίωση φαίνεται να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν ενδομητρίωση. Οι κόρες γυναικών με χειρουργικά επιβεβαιωμένη ενδομητρίωση έχουν υπερδιπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο7. Επιπλέον, η οικογενειακή κληρονομική ενδομητρίωση τείνει να είναι πιο σοβαρή και να εκδηλώνεται νωρίτερα σε σύγκριση με τις σποραδικές περιπτώσεις. Ωστόσο, δεν έχει καθιερωθεί κάποιο σαφές μοτίβο κληρονομικότητας, και η ιδέα ότι πολλαπλά γονίδια συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ενδομητρίωσης είναι ευρέως αποδεκτή. Επίσης, υπάρχει η θεωρία της επιγενετικής που φαίνεται να παίζει ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου.

Το περιβάλλον στο οποίο ζει το σώμα μπορεί να πυροδοτήσει το γενετικό υπόβαθρο. Όταν αναφερόμαστε στο περιβάλλον, εννοούμε παράγοντες όπως η διατροφή, το κάπνισμα, η έκθεση σε περιβαλλοντικές τοξίνες, η κατανάλωση αλκοόλ, οι τοξικές σχέσεις, τα παιδικά τραύματα, η άσκηση και ο ύπνος. 

Η ενδομητρίωση είναι ευαίσθητη στην επίδραση των οιστρογόνων και η ισορροπία των ορμονών αυτών στο σώμα φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και επιδείνωση της πάθησης. Η χαμηλή προγεστερόνη διαταράσσει την ορμονική ανισορροπία. Όταν η προγεστερόνη μειώνεται, τα οιστρογόνα συνήθως γίνονται πολύ υψηλά. Η κυριαρχία των οιστρογόνων και η ανεπάρκεια προγεστερόνης έχουν συνδεθεί με την ανάπτυξη ενδομητρίωσης. Η κυριαρχία των οιστρογόνων μπορεί να προκληθεί από την έκθεση σε ξενοοιστρογόνα, τα οποία είναι ανθρωπογενείς τοξίνες που μιμούνται τα φυσικά οιστρογόνα του σώματος. Αυτά τα ξενοοιστρογόνα ενδέχεται να βρίσκονται σε πολλά από τα τρόφιμα που καταναλώνουμε και να είναι παρόντα σε διάφορες χημικές ουσίες στις οποίες εκτιθέμεθα καθημερινά, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι. Ορισμένα παραδείγματα ξενοοιστρογόνων περιλαμβάνουν φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, λιπάσματα, διοξίνες (που υπάρχουν στη χλωρίνη) και πλαστικά, τα οποία έχουν αποδειχθεί ότι διαταράσσουν τη λειτουργία του ενδοκρινικού συστήματος.

Εξίσου σημαντική είναι η υγεία του μικρο βιώματος του εντέρου8, καθώς και η βέλτιστη λειτουργία του ήπατος, οι οποίοι αποτελούν ζωτικής σημασίας τομείς υποστήριξης για την πάθηση. Η ανισορροπία στα βακτήρια του εντέρου και των γεννητικών οργάνων φαίνεται να συσχετίζεται με την ενδομητρίωση. H έρευνα9 έχει αναδείξει την έλλειψη ενός συγκεκριμένου βακτηριακού είδους, του Atopobium, σε άτομα με μέτρια έως σοβαρή ενδομητρίωση, ενώ τα επίπεδα άλλων βακτηρίων όπως τα Gardnerella, Streptococcus, Escherichia, Shigella και Ureoplasma, τα οποία περιέχουν δυνητικά παθογόνα στελέχη, φαίνεται να είναι αυξημένα. Αυτό υποδεικνύει ότι η βακτηριακή ανισορροπία μπορεί να επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα, προκαλώντας φλεγμονή.

Ποια είναι τα στάδια ταξινόμησης της ενδομητρίωσης;

Η ενδομητρίωση μπορεί να ταξινομηθεί σε επίπεδα ή στάδια10, ανάλογα με τις βλάβες που προκαλούνται, τη θέση τους και τη σοβαρότητά τους. Η πιο διαδεδομένη ταξινόμηση είναι αυτή της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής11, η οποία ορίζει τέσσερα στάδια:

• I (ελάχιστο) - χαρακτηρίζεται από μεμονωμένες ενδομητριακές εστίες εκτός της μήτρας και έναν ελάχιστο αριθμό ήπιων συμφύσεων, εφόσον υπάρχουν.

• II (ήπιο) – χαρακτηρίζεται από περισσότερες και ελαφρώς βαθύτερες εστίες μικρότερες από 5 cm συνολικά, με ελάχιστο αριθμό ήπιων συμφύσεων.

• III (μέτριο) - χαρακτηρίζεται από πολλές βαθιές εστίες, μικρά ενδομητριώματα ή κύστες στις ωοθήκες (μία ή και οι δύο) και μερικές υμενώδεις συμφύσεις ή ουλές.

• IV (σοβαρό) - χαρακτηρίζεται από πολλαπλά εν τω βάθει ενδομητριώματα ή σοκολατοειδείς κύστες σε μία ή και στις δύο ωοθήκες και πολλαπλές πυκνές συμφύσεις που συχνά αφορούν και άλλα όργανα.

Για τα στάδια III & IV συνήθως η καλύτερη μέθοδος αντιμετώπισης είναι το χειρουργείο (περισσότερες πληροφορίες παρακάτω).

Πώς γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

Η διάγνωση της ενδομητρίωσης αποτελεί πρόκληση, κυρίως λόγω της έλλειψης ειδικών βιοδεικτών και της περιορισμένης αξιοπιστίας των απεικονιστικών εξετάσεων. Η ικανότητα αναγνώρισης της ενδομητρίωσης εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από την εμπειρία του γιατρού, κάτι που μπορεί να εμποδίσει την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία. Είναι σημαντικό ο ιατρός να ειδικεύεται στην ενδομητρίωση είτε να έχει εμπειρία σε τέτοια περιστατικά.

Υπάρχει καθυστέρηση στη διάγνωση της, η οποία μπορεί να διαρκέσει κατά μέσο όρο ως και 7 χρόνια12. Αυτή η καθυστέρηση αποδίδεται στη μεταβλητότητα των συμπτωμάτων, στη μη ειδική φύση τους, καθώς και στη δυσκολία επίτευξης οριστικής διάγνωσης, η οποία μέχρι πρόσφατα απαιτούσε χειρουργική αφαίρεση ιστού και παθολογική ανάλυση13.

Η διάγνωση της μπορεί να γίνει στο γυναικολόγο μέσω:

1. Λαπαροσκοπικό χειρουργείο - η καλύτερη και πιο αξιόπιστη μέθοδος διάγνωσης της ενδομητρίωσης είναι το χειρουργείο.

2. Τη χρήση διακολπικού υπερηχογραφήματος - να αναφέρω ότι δε φαίνεται πάντοτε η ενδομητρίωση, και αυτό εξαρτάται από το στάδιο της, όπως αναφέρω παραπάνω. Για παράδειγμα, μια σοκολατοειδής κύστη είναι πιο εύκολο να φανεί από το στάδιο Ι.

3. Μαγνητική τομογραφία

4. Αιματολογικές εξετάσεις. Τέσσερις βιοδείκτες (αντι-ενδομήτρια αυτοαντισώματα, ιντερλευκίνη-6 (IL-6), CA-19.9 και CA-125) συνήθως προτείνονται για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης. Να αναφέρω ότι από αυτές τις εξετάσεις δεν είναι καμία αρκετά ακριβής για να αντικαταστήσει τη διαγνωστική χειρουργική επέμβαση. Συνολικά, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση βιοδεικτών αίματος στην κλινική πράξη για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, και απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να αξιολογηθεί η διαγνωστική τους αξία14.

5. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφέρω ότι αυτές οι απεικονιστικές εξετάσεις μπορεί να φέρουν αρνητικά αποτελέσματα απεικόνισης σε ασθενείς που βιώνουν επίμονα και έντονα συμπτώματα που επηρεάζουν σοβαρά την ποιότητα της ζωής τους, ενώ η πάθηση μπορεί να εξελίσσεται15.

Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση σε αρκετά περιστατικά που φέρουν συμπτώματα τα οποία δεν επιβεβαιώνονται στον υπέρηχο ή στη μαγνητική τομογραφία, γίνεται με λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση16.

Ποια είναι τα πιο κοινά συμπτώματα;

Ο χρόνιος πυελικός πόνος είναι το κύριο σύμπτωμα της νόσου, που εμφανίζεται στο 80% των ασθενών17. Ο πόνος αυτός είναι τόσο επίμονος ο οποίος σε περιορίζει από τις εργασιακές, κοινωνικές και καθημερινές σου δραστηριότητες σου. Ο πόνος αυτός είναι τόσο έντονος που δε απομακρύνεται ούτε με παυσίπονα ή/και αντιφλεγμονώδη χάπια/φάρμακα.

Άλλα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσουν περιστατικά με ενδομητρίωση είναι τα παρακάτω όπως θα δεις - να αναφέρω ότι δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα που να είναι αποκλειστικά συνδεδεμένο με την ενδομητρίωση, και ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να συνδέονται με άλλες καταστάσεις. Τα συμπτώματα αυτά είναι:

• Βαριές περίοδοι

• Δυσπαρεύνια (πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή)

• Δευτεροπαθής δυσμηνόρροια*

• Πόνος στην πλάτη, πίσω χαμηλά

• Ναυτία κατά τη διάρκεια της εμμηνοραγίας

• Έντονη Κόπωση

• Γαστρεντερικά προβλήματα (διάρροια, φούσκωμα, πόνος κατά την κίνηση του εντέρου ή την ούρηση)

• Υπογονιμότητα - Το 30-40% των γυναικών με ενδομητρίωση θα αντιμετωπίσουν προβλήματα γονιμότητας.

• Μάζα/όγκος ενδομητρίου / ωοθηκών

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση εμφανίζουν υψηλά ποσοστά ψυχικών διαταραχών, όπως κατάθλιψη, μέτριο έως σοβαρό άγχος και διαταραχές της διάθεσης γενικά. Τα ποσοστά αυτά είναι σημαντικά υψηλότερα σε σύγκριση με τον επιπολασμό αυτών των διαταραχών στον γενικό πληθυσμό18.

Συνδέεται η ενδομητρίωση με την υπογονιμότητα;

Ναι19. Παρά την κλινικά αναγνωρισμένη συσχέτιση μεταξύ ενδομητρίωσης και υπογονιμότητας, οι μηχανισμοί που εμπλέκονται στην υπογονιμότητα που σχετίζονται με την ενδομητρίωση παραμένουν ασαφείς και η κατάσταση θεωρείται επί του παρόντος πολυπαραγοντική.

Σημαντικό είναι ότι η απουσία μακροσκοπικών βλαβών ή κλινικών χαρακτηριστικών δεν αποκλείει τη διάγνωση της ενδομητρίωσης, καθώς η υπογονιμότητα συχνά αποτελεί τη μοναδική ανησυχία για την υγεία. Επιπλέον, μόνο το 50% των γυναικών με υπογονιμότητα που σχετίζεται με την ενδομητρίωση εμφανίζουν τυπικές βλάβες20.

Μπορεί η ενδομητρίωση να θεραπευτεί;

Δεν υπάρχει άμεση διαθέσιμη θεραπευτική αγωγή για την ενδομητρίωση, επομένως η προσοχή στρέφεται προς τη διαχείριση των συμπτωμάτων.

Οι συνήθεις παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης είναι:

• Χειρουργείο. Η λαπαροσκοπική χειρουργική εκτομή των βλαβών συστήνεται σε αρκετά περιστατικά με βάση τη κρίση του θεραπεύοντα ιατρού και την αξιολόγηση της ταξινόμησης της ενδομητρίωσης του ασθενή. Παρά το γεγονός ότι το χειρουργείο μπορεί να προσφέρει ανακούφιση, χωρίς ουσιαστική θεραπεία και αλλαγές στον τρόπο ζωής μετά από αυτό, τα αποτελέσματα είναι συνήθως περιορισμένα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η ανακούφιση διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 2 χρόνια, ενώ τα συμπτώματα τείνουν να επανεμφανίζονται. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ουλών, ειδικά αν υπάρχει φλεγμονή.

• Φαρμακευτική αγωγή με ορμονικά φάρμακα όπως προγεστίνες, αντισυλληπτικό χάπι ή IUD

• Αντιφλεγμονώδη ή αναλγητικά σκευάσματα για τη διαχείρηση του πόνου που οφελεί τον ασθενή με ενδομητρίωση μόνο προσωρινά ως προς την ανακούφιση21.

• Σε μεγαλύτερη ηλικία, μια από τις πιο συνηθισμένες ιατρικές αντιμετωπίσεις για την ενδομητρίωση είναι η υστερεκτομή, η οποία περιλαμβάνει την πλήρη αφαίρεση της μήτρας και, σε πολλές περιπτώσεις, των ωοθηκών και άλλων σχετικών οργάνων. Αυτή η προσέγγιση συνήθως προτείνεται όταν η γυναίκα δεν επιθυμεί πλέον να αποκτήσει παιδιά και όταν οι άλλες θεραπείες δεν έχουν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα ή η πάθηση έχει προχωρήσει σε στάδιο που απαιτεί πιο ριζική αντιμετώπιση.

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι πολλές μελέτες υποδεικνύουν την υψηλή πιθανότητα επανεμφάνισης του πόνου και της νόσου μετά τη διακοπή των φαρμάκων, ενώ οι τρέχουσες θεραπείες συχνά συνοδεύονται από ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως αύξηση βάρους, υπερτρίχωση, ακμή, κολπική ατροφία, ατροφία μαστών, εξάψεις, μειωμένη λίμπιντο, κόπωση, ναυτία και εμετό22.

Μα με το χειρουργείο δεν θεραπεύομαι; Με το χειρουργείο αφαιρούνται οι εστίες και αυτή μπορεί και συνήθως επιστρέφει, εκτός αν μάθεις τι είναι η ενδομητρίωση και αλλάξεις τις συνήθειες σου και το τρόπο ζωής σου προς το καλύτερο.

Τι μπορείς να κάνεις ολιστικά για την ενδομητρίωση;

ν έχεις διαγνωστεί με ενδομητρίωση, είναι σημαντικό, πρώτα απ' όλα, να κάνεις δραστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου για να βελτιώσεις την καθημερινότητά σου. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να περιλαμβάνουν τη διατροφή, την άσκηση, τη διαχείριση του άγχους και άλλες πρακτικές που βοηθούν στη μείωση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της γενικότερης υγείας. Η συνεργασία με τον γιατρό, τη διατροφολόγο σου που ειδικεύεται στις ορμονικές παθήσεις και η σωστή παρακολούθηση είναι επίσης κρίσιμη για την αποτελεσματική διαχείριση της πάθησης.

Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που αναδεικνύουν τη σημασία της ολιστικής φροντίδας για τη διαχείριση της ενδομητρίωσης. Οι τομείς αυτού του είδους φροντίδας περιλαμβάνουν:

• Την εξισορρόπηση των οιστρογόνων: Η ορμονική ισορροπία είναι κρίσιμη για την πρόληψη της επιδείνωσης των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης, καθώς η αυξημένη παραγωγή οιστρογόνων μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.

• Την υποστήριξη του ήπατος και των αποτοξινωτικών οδών: Το ήπαρ έχει καθοριστικό ρόλο στην απομάκρυνση των τοξινών και των υπερβολικών οιστρογόνων από τον οργανισμό, κάτι που μπορεί να συμβάλει στη μείωση των συμπτωμάτων.

• Την βελτίωση του εντερικού μικροβιώματος: Ένα υγιές εντερικό μικροβίωμα μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της πέψης, της απορρόφησης θρεπτικών ουσιών και στη μείωση της φλεγμονής, συμβάλλοντας έτσι στην ευημερία της γυναίκας με ενδομητρίωση.

• Την υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος: Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής και της ανάπτυξης των εστιών ενδομητρίωσης, επιβραδύνοντας την πρόοδο της πάθησης.

• Την μείωση της φλεγμονής στον οργανισμό: Η φλεγμονή είναι βασικό χαρακτηριστικό της ενδομητρίωσης και η μείωσή της μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής.

Η προσέγγιση του κάθε τομέα απαιτεί εξατομίκευση ανάλογα το στάδιο ταξινομήσης και των κλινικών συμπτωμάτων που φέρει ο ασθενής με ενδομητρίωση.

Προτείνω αν σε ενδιαφέρει να προσεγγίσεις την ενδομητρίωση πιο εξειδικευμένα με συμπληρώματα, να μάθεις τα συμπτώματα σου και τι μπορείς να κάνεις να κλείσεις μια συνεδρία μαζί μου να το συζητήσουμε.

Πως σε καθοδηγώ μέσα από συνεδρίες;

Αν έχουμε ιστορικό εμφάνισης ενδομητρίωσης ή αν τη βιώνουμε ήδη, όπως ανέφερα, δεν υπάρχουν φυσικές μέθοδοι πλήρους απαλλαγής από αυτήν. Ο στόχος είναι να μάθουμε πώς να βελτιστοποιήσουμε την ορμονική μας υγεία και να υποστηρίξουμε έναν ισχυρό και φυσιολογικό έμμηνο κύκλο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ισορροπημένης διατροφής, της τακτικής άσκησης, της μείωσης του άγχους και της αποφυγής χημικών ουσιών που επηρεάζουν το ενδοκρινικό σύστημα, όπως οι ενδοκρινικοί διαταράκτες. Η καλή διαχείριση της ορμονικής ισορροπίας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης της ενδομητρίωσης και να μειώσει την πιθανότητα επιδείνωσης των ήδη υπαρχόντων συμπτωμάτων.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Αναλυτικό Ιστορικό: Παίρνω αναλυτικό ιστορικό για να κατανοήσεις την ορμονική σου εικόνα.

2. Καθοδηγώ και προτείνω όπου χρειαστεί αιματολογικές εξετάσεις, όπως:

• Εξετάσεις για τον θυρεοειδή.

• Εξετάσεις για τον αναπαραγωγικό τομέα.

• Γενικές αιματολογικές εξετάσεις (π.χ. βιταμίνη D).

• Συνήθως προτείνονται και άλλες πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως γενετική εξέταση οιστρογόνων, ορμονική εξέταση σιελού οιστρογόνων:προγεστερόνης, εξέταση ιχνοστοιχείων και βιταμινών, ένα environmental toxin panel, και εξέταση του εντερικού μικροβιώματος.

Γίνεται εκτίμηση των αποτελεσμάτων για να εντοπίσουμε πιθανά σημεία υποστήριξης και καθοδηγώ όπου υπάρχουν ελλείψεις με κατάλληλες στρατηγικές υποστήριξης όπως:

• Συμπληρώματα και Βότανα: προτείνονται εξειδικευμένα συμπληρωμάτα και βοτάνα με βάση την κλινική εικόνα.

• Διατροφή: φτιάχνουμε ένα πλάνο αντιφλεγμονώδους και αντι-οιστρογονικής διατροφής

Με βάση το πλάνο που φτιάχνουμε αυτο το ακολουθούμε για τουλάχιστον 3-6 μήνες και στη πορεία επαναξιολογούμε τι δουλεύει και τι δε δουλεύει καθώς και την κλινική μας ορμονική εικόνα. Ο γενικός στόχος είναι η υποστήριξη μιας υγιούς φυσιολογικής μήτρας και βελτίωση της εμμήνου ρύσεως.